In de RTL4 Nieuws uitzending van dinsdag 10 april 2018 werd een item vertoond over een welzijnsonderzoek door Dier&Recht. Dit onderzoek werd in 53 maneges gehouden waaruit is gebleken dat in 85% van de gevallen, er een situatie is waar “Een groot deel van de paarden heeft ernstige psychische en fysieke problemen als gevolg van de leefomstandigheden…”.
Volgens RTL Nieuws de meest opvallende punten in het rapport zijn:
- Sociale isolatie: Ruim 77 procent van de maneges heeft ‘onvoldoende mogelijkheden om sociale interactie tussen paarden te faciliteren’; paarden kunnen elkaar dan bijvoorbeeld alleen via tralies besnuffelen. Bij 15 procent van de maneges konden paarden elkaar niet eens zien.
- Onvoldoende bewegingsvrijheid: Ruim 80 procent van de maneges staan de paarden in individuele kleine boxen, waardoor ze moeilijk kunnen liggen.
- Onvoldoende hygiëne: In bijna 25 procent van de maneges konden paarden niet schoon liggen.
- Gestoord gedrag: 9 procent van de manegepaarden vertoont ernstig gestoord gedrag, zoals agressie. “Dit wijst op psychische en fysieke problemen gerelateerd aan tekortkomingen in de omgang met en huisvesting van de dieren.”
- Slecht voer: Veel paarden krijgen te weinig of kwalitatief slecht ruwvoer. Daardoor zijn ze vatbaarder voor maagzweren.
Voor het onderzoek is ook gekeken naar de gezondheid van de paarden:
- Bij 5,6 procent van de manegepaarden (87 paarden) waren er drukplekken te zien op rug, neus of onderbenen.3,8 procent van de manegepaarden (58 paarden) had andere lichamelijke mankementen, zoals een te magere rug, hoesten of kreupelheid.
- Maneges namen singelnijd regelmatig niet serieus.
Verder werd genoteerd dat
“manegepaarden zouden volgens Dier&Recht minimaal vier uur per dag moeten kunnen loslopen in kuddeverband. Dit was bij alleen een paar maneges het geval. Sterker nog: bij de meeste maneges (28) liepen de paarden in de wintermaanden niet eens 4 uur per wéék los.”
Helaas moet er wel geconstateerd worden dat ook de visie van Dier&Recht nog niet altijd juist is voor de paarden – bijvoorbeeld, vier uur per dag in kuddeverband is nog steeds onvoldoende; het paard hoort altijd in kuddeverband te zijn wanneer hij niet aan het werken is. Er wordt ook gesproken over slecht voer waarmee de paarden “te weinig of kwalitatief slecht ruwvoer [krijgen]”; feitelijk horen ze alleen ruwvoer te krijgen en alle andere voeders zijn ook slecht voer.
Natuurlijk heeft de FNRS een antwoord op de aantijgingen gegeven. Slechts 33% van de maneges in Nederland is aangesloten bij de FNRS die zegt het beste te willen doen voor de paarden want met slechte onderhoud van de paarden kun je geen zaken bedrijven. Helaas is er toch een voldoende aantal ‘slechte’ maneges die ook lid van de FNRS zijn, en het zal vrijwel onmogelijk zijn om een FNRS manege te vinden waar de paarden wel de vrijheid en voeding krijgen die ze horen te hebben. Het moet wel gezegd worden dat een deel van het probleem niet direct bij de maneges ligt maar ook bij eigenaren die onvoldoende voor hun dieren doen of, denkend het paard te beschermen, ’te veel’ doen door het paard niet te laten mengen met anderen, door allerlei voeders en supplementen te geven, enzovoorts. Maar de maneges zelf zijn ook schuldig aan dit gedrag zowel door het te tolereren onder de privé-eigenaren als door hetzelfde gedrag te vertonen.
En het idee dat een ‘slechte’ manege niet kan draaien wordt sterk tegengesproken door het feit dat er toch zo veel slechte maneges zijn.
Denk ook niet dat het allemaal vieze kleine onprofessionele organisaties zijn. Ook de mooist gehouden stallen kennen hun geheimen. Soms zijn dat ook goed gehouden geheimen omdat in het algemeen, de échte paardenkenners komen er niet: de plaatselijke maneges waar ouders van Pennymeisjes, allemaal zonder kennis, gaan; de ruitersport verenigingen voor gehandicapten – ook wel FNRS aangesloten – waar de paarden toch te weinig ruwvoer krijgen, onvoldoende de buitenlucht zien en waar kreupelheid als simpelweg ‘lui’ gezien wordt, maar waar de leden niet in staat zijn om het slechte ervan te zien en alleen een handvol ouders ooit echt binnengaat…
Dat is de realiteit van de paardhouderij van Nederland in het algemeen.